20131213

#blogovision 2013 / 7

νούμερο εφτά:
the strokes - comedown machine



δε νοιάζονται καν να του βάλουν εξώφυλλο. είναι λες και τα πάντα σε σχέση με αυτό το άλμπουμ ψιθυρίζουν "έλα, να τελειώνουμε" (θα έλεγα 'φωνάζουν', αλλά το ψιθυρίζουν έμοιαζε πιο κατάλληλο). κι όμως, η αίσθηση του ότι βγάζεις ένα 'κάτι ακόμα' δίχως στην πραγματικότητα να πολυκοιτά κανείς, μπορεί κάποιες φορές να είναι θαυματουργή.

κάποια στιγμή θα πρέπει να αναλυθεί περισσότερο το πώς μια μπάντα σαν τους strokes κατάφερε ουσιαστικά να βγάλει under the radar άλμπουμ, όμως αυτό που έχει σημασία είναι πως αν ξεφορτώσεις από πάνω του προσδοκίες και πήχεις υποχρεωτικού μεγαλείου (σε τίποτα από αυτά δεν νοιάζεται καν να ανταποκριθεί), θα βρεις ένα χαλαρό, '80s-ηλιόλουστο άλμπουμ, ένα γλυκό κλείσιμο του ματιού σε ήχους σαν των a-ha, γεμάτο ονειροπόληση και αέρινα φλερταδόρικη διάθεση.



είναι φανταστικό το πόσο απροσδόκητα σιωπηλά μοιάζει να κλείνει ένας κύκλος που πριν μια ντουζίνα χρόνια άρχιζε με τον μεγαλύτερο κρότο που έχει κάνει ποτέ οτιδήποτε ξεκινώντας. ωστόσο βαθιά, στην καρδιά των πραγμάτων, η απόσταση από το someday μέχρι το happy endings δεν είναι και τόσο μεγάλη. ναι, είμαστε 12 χρόνια μεγαλύτεροι· έχουμε περισσότερα πράγματα να νοσταλγούμε.

γιατί η αλήθεια είναι πως τα πάντα σε αυτό το άλμπουμ μου βγάζουν νοσταλγία.

η αλήθεια είναι πως αγαπώ τα πάντα σε αυτό το άλμπουμ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: